San Pedro de Atacama - Iquique

De dag erna niet te vroeg opgestaan. Tegen 9u mountainbikes gaan huren met ons drieën en zo de natuur rond San Pedro wat verkend. Op een zeker moment kwamen we in een mooie (kleine) canyon terecht waar het uitdagend rijden was, heel leuk! Tegen 14u moesten we terug zijn om de bus te halen naar onze volgende bestemming: Valle de la Luna (moon valley). Moon valley is dus een vallei, gekenmerkt door z'n witte zoutvlaktes. De tour voelde wel nogal 'rushed' aan, we hadden maar net genoeg tijd om wat foto's te trekken. Volgens medereizigers een gekend probleem bij de meeste agentschappen. Desalniettemin een heel leuke dag met mooie natuur en enkele nieuwigheden. Foto's volgen nog!

De dag erna stonden we weer vroeg op om aan onze laatste tour in San Pedro de Atacama te beginnen: Valle Arcoiris. Na anderhalf uur rijden kwamen we aan in een relatief kleine vallei, gevormd door een gigantische hoeveelheid vulkaanuitbarstingen. Hier zagen we aangrenzende rotsformaties van verschillende kleuren: geel, groen, rood. De verschillende kleuringen zijn het gevolg van het voorkomen van bepaalde mineralen in de gesteentes die atypisch zijn voor de bovenste laag van het aardoppervlak. Deze zijn echter, lang geleden, plots naar boven gestuwd door de toenemende frictie tussen de onderliggende tectonische platen. In Peru worden deze stenen massaal verkocht aan toeristen, nu zagen we dus waar ze vandaan kwamen. Nadien bezochten we een solitaire rotsformatie die lang geleden door de plaatselijke bevolking gebruikt werd als uitkijkpost. Hier zag je 'betekenisvolle' figuren (vnl dieren) in de rotsen gegriefd, inhoudelijk bewijs volgens antropologen dat de originele bewoners van de streek zo'n 2000 a 3000 km gereisd hadden vanuit het Amazone, het Andesgebergte over en verder, om er te geraken (en dat in één generatie tijd). Daar is onze dodentocht dus niks tegen!

Er was nog meer te doen in San Pedro, voor zij die naar Chili willen gaan en het zich afvragen. Maar aangezien wij vanuit Bolivie kwamen en daar reeds de highlights hadden gezien, had men ons aangeraden om enkel moon valley nog te doen. Bolivie is naar het schijnt ietwat spectaculairder van natuur in die regio en het zou dus zot zijn om ze allebei te doen, zeker omdat San Pedro nog duurder is als Uyuni. 's Avonds vertrokken naar Iquique, bekende badplaats in het Noorden van Chili. Tijd om wat uit te rusten en te bekomen van de hitte :)

Na aankomst in Iquique zeer snel een goedkoop hostel gevonden op 100m van het strand. Niet veel tijd verspild en meteen een parasol gehuurd en gaan liggen. Met ons drieën snel in slaap gevallen en genoten van de temperatuur. Af en toe kwam er een kerststoet voorbij op straat, wat echt geen zicht is als het 30 graden is en mensen met een kerstmuts dansen op een kar! Maar beter dan niks natuurlijk :D. Een paar keer de zee ingegaan, maar de golven waren redelijk hoog waardoor Isabel tegen de bodem gekatapulteerd werd en zich pijn deed (ribben gekneusd). Daarna hebben we ons koest gehouden en wat liggen zonnen.

De dag erna meer van hetzelfde, al was ik de enige die nog de zee inging. Het water is bovendien overal ijskoud aan de Pacifische zijde. Het was die dag de finale van het wereldkampioenschap bodyboarding, wat heel leuk was om te zien. Het ziet er niet heel erg moeilijk uit in Blankenberge, maar wat deze gasten deden was toch niet mis! Tegen de avond was er een gratis concert van een bekende Chileense band, Los Jaives, op het strand. Daar zijn we tot 12u gebleven, toen het op z'n eind liep.

De dag erna was enkel een reisdag. In de namiddag heb ik afscheid moeten nemen van twee prachtmensen. Ik heb een super tijd gehad met Isabel en Antonio en zal ze zeker missen! Zij gingen terug naar Peru, terwijl ik de bus nam naar Valparaiso. Slechts 26u later was ik er al!