Salta

De laatste 9 dagen van de reis bracht ik door in Salta, Noord-Argentinië. Salta betekent 'lindo lugar' oftewel 'mooie plaats' in de oude taal van de Humahuaca. Deze laatsten stichtten in deze regio vanaf 10.000 j geleden reeds een groot en welvarend rijk. Tijdens het opbouwen en uitbreiden van het Incarijk, werd deze regio echter zoals alle anderen aan deze nieuwe heerser onderworpen. Tot op heden zijn er nog steeds restanten te vinden van de Humahuacacultuur in de provincie Salta, pre- en post-Inca.

Om te beginnen is er op de Plaza Principal (centrum Salta) een interessant museum over de samensmelting van de Incacultuur en deze van de lokale bergvolkeren rond hedendaags Noord-Argentinië. Het museum kan daarbuiten ook nog uitpakken met 'de best bewaarde mummies ter wereld'. Om de situatie even te schetsen: per regelmaat werden kinderen behorend tot de bergvolkeren naar Cusco gestuurd om deel te nemen aan een ceremonie. Deze 'verheven' kinderen werden bij terugkomst thuis in hoog aanzien gedragen. Jammer genoeg voor de kinderen betekende dat dat ze geofferd zouden worden om Moeder Aarde tevreden te stellen en voorspoed te verkrijgen. Aangezien de bergen als heilig beschouwd werden, gebeurden deze taferelen op zo'n 5000+ meter hoogte. Concreet kwam het er dus op neer dat de kinderen zatgevoerd werden met Chicha en nadien (al slapend) begraven werden in de berg. Door de extreme koude en het gebrek aan zuurstof, leidde dit tot de ontdekking van de best bewaarde (kind-)mummies ter wereld in de jaren '90. Enkel El Niño heb ik kunnen zien in het museum (de andere twee niet), maar ik was er toch al blij mee. Het leek wel een wassen pop van een jongen, zo levensecht en goed bewaard! Desondanks toch een best luguber spektakel als je de context errond kent.

Een tweede plaats die ik bezocht heb is de stad Humahuaca. Hier dichtbij bezochten we eerst de ruïnes van een oude nederzetting van een van de bergvolkeren. De typerende bergen in deze omgeving zijn mooi gekleurd, met de opvallende '7-kleurige berg' als pronkstuk. Net zoals in Valle Arcoiris (Chili) is dit het gevolg van een aantal natuurkundige bijzonderheden die gecombineerd een leuk kleurenpalet bereiken: tectonische platen (Nazca en Continentale), mineralen, maritieme resten etc. Echt een streling voor het oog. De regio staat ook bekend voor het voortbrengen van de blauwe roos.

De dag nadien ben ik naar Cafayate gegaan. Dit is de hoogst gelegen wijnstreek ter wereld en ligt op 2 a 3u rijden van Salta. Vrij rijk stadje waar de meeste privé-domeinen hun eigen wijngaard hebben. Prachtige setting tussen de bergen! Hier bezochten we eerst een bodega (betere tour en betere wijn dan die ik in Mendoza heb geprobeerd). Nadien hadden we tijd om het stadje wat te verkennen en probeerde ik een lokale delicatesse: een sorbet van witte wijn. Best indrukwekkend wat ze produceren per jaar, ze zitten op schema om binnen een paar jaren aan zo'n 160 miljoen liter te komen. Gezien hoe afgelegen deze streek is, leek me dat niet slecht. Oude wijnen vind je hier wel niet, alles wordt zeer jong gedronken. De terugweg naar Salta was zeer mooi, prachtige natuur. Alleen jammer dat ik wat ziek geworden was.

Het ziek zijn hield nog een aantal dagen aan waardoor ik verder enkel nog in bed gelegen heb en soep/yoghurt gegeten heb. Ik denk dat Zuid-Amerika zo stilaan genoeg heeft van mij, dus het is tijd om terug te keren naar huis... ;-)