La paz

De grens oversteken naar Bolivië bleek vrij gemakkelijk te zijn. In de bus ontmoette ik drie Spanjaarden (Isabel, Victor, Antonio), wat het alleen maar makkelijker maakte. Ze vroegen me nadien of ik met hen mee wilde reizen. Ze spreken enkel Spaans, niks anders, wel een uitdaging natuurlijk als beginner. Zeker omdat ze een stuk sneller praten dan de Zuid-Amerikanen tot nu toe en een heleboel lettergrepen inslikken. Ideale gelegenheid voor mij om te oefenen dus. Het eerste dat we zagen bij het toekomen in Bolivië was een volksfeest, met heel veel kleuren en muziek (leek wel carnaval). La Paz (de hoogst gelegen grootstad ter wereld) leek mij bij aankomst meteen vrij indrukwekkend. Als het niet de omvang was, dan was het wel de ligging op een plateau van 3800m hoog omgeven door bergen met sneeuwtoppen. Veel beter verzorgd dan Lima, mooiere gebouwen, minder vuil... Meteen een goede indruk dus. Je zag wel meteen het grote contrast tussen het centrum (modern, Amerikaanse invloeden, mooie auto's, wolkenkrabbers,...) en de buitenwijken errond op de bergflanken. Ik had al gehoord dat er in Bolivië een sterke scheiding bestond tussen de gegoede en minder gegoede klasse, maar ik had niet gedacht dat het er zo vingerdik op zou liggen. Voor we een hostel zochten hebben we wat rondgewandeld en ons gemengd onder het volk. Vriendelijke mensen tegengekomen die ons op straat drinken aanboden en ons naar een goedkoop hostel brachten. Tegen de avond gingen we opnieuw naar buiten om een iets chiquere wijk van La Paz (Miraflores) te bezoeken en iets te drinken. Voor zo'n 0,70 cent gegeten bij een straatventer en het was nog lekker ook.

Zondagochtend stonden we weer op tijd op om nog een stuk van La Paz te bezoeken. We namen een eitjeslift naar een van de hogergelegen (sloppen-)wijken, waar je een mooi uitzicht had op La Paz. Een gigantische stad als je het zo ziet. Ook leuk dat er een zondagsmarkt aan de gang was. Nog nooit zo'n grote markt gezien, twee uur lang liepen we erdoor zonder ergens een einde te naderen. Kilometers vol kraampjes, waar je werkelijk alles kon kopen. Ik vraag me nog altijd af hoe groot het nu echt was. Toevallig stootten we er op een lokale straatbarbecue waarbij we mochten aanschuiven. Opnieuw goedkoop maar lekker gegeten! Ondertussen stond de zon al hoog en merkten we een gek verschijnsel op dat in Bolivië blijkbaar niet zo ongewoon is: een regenboog rond de zon in de vorm van een perfecte cirkel, met de zon als middelpunt. Heel bijzonder. De rest van de namiddag wandelden we rond in het centrum, terwijl ik m'n best deed om zoveel en zo goed mogelijk mee te praten :-). Het ging al opmerkelijk beter dan gisteren, maar ik heb nog veel te leren! Tegen de vroege avond sprongen we opnieuw de bus in. Met ons drieën dit keer, Victor bleef om vrijwilligerswerk te doen. Op naar Uyuni, een rit van 12u!