Paaseiland - Rapa Nui

Eenendertig december ---
's Ochtends vertrokken vanuit Santiago, 5,5u gevlogen naar Paaseiland. Tegen 14u in de namiddag kwamen we aan. We kregen onmiddellijk van die bloemenslingers om ons heen en werden naar ons hostel gebracht. Ik ging meteen even wandelen, kon echt niet wachten om het eiland te zien. Hanga Roa (het hoofddorpje) is niet erg groot, wel heel toeristisch. De prijzen in restaurants en winkels zijn dan ook bijzonder gastronomisch. Het dorpje zelf heeft wel een zeker charme, het ligt mooi aan de kust waar meteen een aantal Moai te zien zijn. Meteen gelukkig dus! Veel langer dan twee uur hield ik het niet vol, het was erg warm en vochtig op Paaseiland en ik had nog geen water of eten gevonden de eerste dag. In het hostel aan het praten geraakt met de bazin en haar zoon en zo werden we uitgenodigd om mee te eten met het nieuwjaarsdiner. Nadien nog 'uitgegaan' met een groep jongeren van Paaseiland/Chili die ik in het hostel leerde kennen. Met ons allen vertrokken we naar het strand om om 12u naar het vuurwerk te gaan kijken. De jongens hadden 2 rugzakken materiaal bij om aan de lopende band terremoto's te maken. Lekker maar stevig! Na het vuurwerk begon er een lokale groep te spelen, enkel typische lokale muziek uiteraard maar nog wel dansbaar! Volgens mij kwam het hele eiland daar op het strand vieren, sommigen kwamen zelfs te paard!

De ochtend erna, met een zwaarder hoofd dan gewoonlijk, opgestaan om inkopen te gaan doen. Nadien meteen een fiets gehuurd om het eiland te gaan bezoeken. De meest economische keuze, maar misschien niet de meest realistische achteraf gezien. De afstanden zijn zeker niet onmogelijk, maar de hellingsgraad op sommige plaatsen spreekt tot de verbeelding :) Ik begon, volledig onwetend, aan het enige deel vh eiland dat virtueel onmogelijk was om met de fiets te doen. De hoogste vulkaan, 4 km omhoog te fietsen, door bos en veld :) Een spektakel, dat zeker, maar ik was eraan voor de rest van de dag. De krater van de vulkaan Rano Kau is een van de meest indrukwekkende dingen die ik ooit heb gezien. Een immense krater, direct grenzend aan de zee, slechts gedeeltelijk gevuld met water en plantleven dat nergens anders ter wereld voorkomt. Ik heb een stukje rond de krater gewandeld en nadien naar de andere zijde gefietst om te kunnen zien hoe de zee tegen de vulkaan beukte. Geen enkele toerist kwam hier, onmogelijk met de auto en er was ook niet echt een duidelijk pad naartoe. Wie echter naar Paaseiland gaat, raad ik het zeker aan om te doen met de fiets. Het uitzicht is zodanig indrukwekkend.
Later op de dag ook nog Orongo bezocht, een oud ceremonieel dorpje dat goed bewaard is gebleven over de tijd heen.
Bij terugkomst in het hostel wou ik even rusten voor ik met de fiets naar een andere site vertrok. Op dat moment ontmoette ik een Russisch koppel uit Kazachtstan. We geraakten aan de praat en ze nodigden me uit om met hen mee te gaan met de auto. Meteen op de kar gesprongen natuurlijk! Uiteindelijk drie dagen met hun mee mogen gaan, zonder dat ik mocht meebetalen/bijleggen. Enorm vriendelijk van hun dus! Ook twee keer goed mee gedronken in de avond, kwestie vh stereotype rond Russen wat te bevestigen ;).
Per auto ging het uiteraard makkelijker dan per fiets. De eerste dag oa. nog Tongariki bezocht, een grote Moai-site aan de kust in het zuidoosten. Het zijn er 15 gigantische (tot zo'n 10m) op een rij met de zee als achtergrond. Spreekt wel tot de verbeelding! Hun oriëntatie (weg van de zee) is vermoedelijk gerelateerd aan de positie van de zon op een bepaald tijdstip van het jaar. Men vermoedt dat de Moai afbeeldingen zijn van belangrijke figuren in de vroegere maatschappij van de Rapa Nuicultuur. De andere sites die dag waren minder speciaal, aangezien de Moai allemaal tegen de grond lagen. Op veel plaatsen staan de Moai niet meer recht en liggen ze dus vlak op hun buik. De natuurlijke schoonheid van het eiland is dan weer onweerlegbaar.

Dag drie... Weer een zeer leuke en goedgevulde dag met de Russen.
Begonnen met de meest bekende plaats op Rapa Nui (Paaseiland in de plaatselijke taal): Rano a Raraku. Hier werden de Moai uit de flanken van de vulkaan gekapt en nadien vervoerd naar de andere sites van het eiland. De Moai staan en liggen nog steeds verspreid over deze bergflank, sommigen nog niet volledig afgewerkt. Dit komt doordat de Rapa Nuicultuur op zijn hoogtepunt zeer snel in elkaar is gestort en de tijd ontbrak om ze af te maken of naar hun uiteindelijke plaats te vervoeren. Voedselschaarste, een gebrek aan hout en de daaruitvolgende gewelddadige conflicten tussen de plaatselijke stammen onderling lagen waarschijnlijk aan de basis hiervan. Wat de Moai verder betreft, is het boeiend hoezeer ze verschillende gelaatskarakteristieken vertonen en de mate van detail is verbijsterend. Zeker als je bedenkt dat dat allemaal uitgevoerd werd met eenvoudig stenen gereedschap. De grootste Moai ooit gemaakt is zo'n 21,5m, maar werd nooit afgemaakt of vervoerd. De latere/nieuwere beelden zijn typerend scherper afgewerkt, slanker, mooier en heel indrukwekkend. Ook kan je nadien de berg over wandelen en naar de krater gaan kijken en even zwemmen in het meer.
De hoofddeksels van de Moai, nog steeds goed voor een bescheiden 7 a 12 ton, werden gemaakt uit een rood vulkanisch gesteente. Dezen werden gehaald uit een vulkaan in een andere regio. Die mensen hebben echt flink zitten zeulen met hun stenen. Van motivatie gesproken... We sloten nadien de dag af met een bezoek aan Anakena, een wit strand met palmbomen en jawel, Moai! Volgens de legende is dit de plaats waar de originele bewoners aankwamen in hun kano zo'n 800 a 900j geleden. Ideaal om er een dagje te rusten.

Onze laatste dag hebben we vooral aan het strand gelegen in Anakena, gezwommen, gegeten en wat wijn gedronken... Niet al te veel dus maar enorm genoten!

De dag erna ingepakt en rond de middag vertrokken naar de 'luchthaven'. 's Avonds aangekomen in Santiago, waar ik twee nachten blijf, alvorens te vertrekken naar Buenos Aires, Argentinië!