Salar de Uyuni

's Ochtends kwamen we tegen 5u aan in Uyuni. Net een stad uit een oude western. Enkel zand en lage bruine huizen, papier dat door de lege straten waait... Geen plaats om lang te blijven! Daarom boekten we meteen ons ticket voor een driedaagse doorheen de zoutvlaktes van Uyuni, 'salar de Uyuni'. We vertrokken om 10u met een groepje van 6 (nog 3 Brazilianen erbij). Onze eerste stop was nog geen 5 min buiten Uyuni: het treinkerkhof. Hier ontplofte een heel aantal jaren geleden een trein, wat voor een ware ravage zorgde. Verder niet zo speciaal. Hierna vertrokken we naar een van de hoofdattracties van het park, de uitgestrekte zoutvlakte. Witte zoutvlakte zover als je maar kan kijken, niet te vatten. We hebben ons in totaal nog een uur bezig gehouden met het trekken van foto's. Na de lunch (uit de koffer van de jeep) reden we naar de Isla Incahuasi, een eiland in het midden van de zoutvlakte waar een speciale soort reuzencactus groeit. Cactussen van zo'n 8 a 9 meter hoog, toch al de moeite! Verder reden we nog een uur of drie door de zoutvlakte om ons hotel (opgebouwd uit zout) te bereiken. Helemaal niet erg om hier veel te rijden, met zo'n uitzicht.
Met ons zessen nog wat cocathee gedronken om te wennen aan de hoogte, wat gekaart en voor het slapen naar de vallende sterren gaan kijken. Nog nooit zoveel sterren aan de hemel gezien...

Op dag twee stonden het merendeel van de lagunes op het programma. De lagunes hadden verschillende kleuren: wit, blauw, grijs, rood,... Het mooiste deel was echter de rit ernaartoe. Super mooie natuur, heel veel variatie. Van zoutvlakte naar woestijn, naar bergen, langs vulkanen,... Genieten! Ondertussen kon ik in de auto goed Spaans oefenen (en Portugees). Mijn favoriete moment van de dag was de aankomst aan de Laguna Colorado, waar duizenden flamingo's leven. Eerste keer dat ik er in het wild zag en dan meteen in zulke aantallen. 's Avonds bleven we opnieuw slapen in een klein hotel, tweede nacht zonder warm water, WiFi en elektriciteit. De sterrenhemel maakt wel weer veel goed!

Op dag drie moesten we opnieuw op een ontiegelijk vroeg uur opstaan, 3u30. Lekker vermoeid en onderkoeld stappen we in de auto op weg naar de geysers. Zeer actief vulkanisch gebied, een mooi schouwspel bij zonsopgang. Tegen 8u was het tijd om naar de thermische poelen te rijden. Hier konden we een uurtje genieten en rusten, om nadien naar Laguna Verde te rijden. Meteen onze laatste stop vooraleer we de grens overstaken naar Chili. Op nog geen anderhalf uur tijd waren we in San Pedro de Atacama. Bij aankomst vonden we al snel een hostel, Sol Naciente. Eindelijk warm water om te douchen!
De rest van de dag hebben we nog wat rondgewandeld in San Pedro. Groot verschil met Peru en Bolivië. Een pak moderner, rijker en verzorgder. Het viel ons ook op dat de mensen veel dynamischer waren dan we tot nu toe gewend waren. 's Avonds aten we in restaurant Barros. Druk restaurant om één reden: live optredens met typische Chileense muziek. Schitterende ambiance!