Puno - Titicaca

Na aankomst in Puno nog iets gaan eten in 'Machu Pizza' met Steffi en Tanja, Nederlands meisje dat nu twee dagen met ons mee reist. Einde van een rustige dag, morgen staat het Titicacameer op het programma.

Donderdag lekker vroeg uit de veren en als ontbijt wat cocathee om weer te wennen aan de hoogte. Ik voelde me bij aankomst in Puno wat kortademig maar het ging al snel beter. Titicacameer is nl het grootste hoge meer ter wereld (3808m). Het meer ontleent zijn naam oa aan zijn vorm. 'Titi' betekent 'puma' of 'katachtige' in de oude plaatselijke taal. Met wat verbeeldingsvermogen (en als je het ondersteboven bekijkt) lijkt het op een puma die een konijn vangt. Caca, uitgesproken met een harde 'g' voor wie het zich afvraagt, betekent 'grijze steen' en is dan weer een verwijzing naar het landschap errond. In de voormiddag startten we met een bezoek aan de Islas Flotantes (de drijvende eilanden). De lokale bevolking gebruikt een bepaalde rietsoort die op het meer voorkomt om kleine eilandjes en boten te maken. Hierover doen ze zo'n twee jaren per eilandje en elke week wordt er een laagje riet bijgelegd om de stevigheid te onderhouden. Doorgaans worden de individuele eilandjes bewoond door één familie. We werden door zo'n familie ontvangen en kregen van de gids wat uitleg over hun huidige en vroegere levenswijze. Nadien stapten we in een rieten bootje en werden we naar een plaatselijk dorpje gebracht. Twee lokale vrouwen namen het roeien op zich, wat niet gemakkelijk kan zijn geweest. Om de een of andere reden zijn de lokale vrouwen hier op de floating islands haast allemaal opvallend obees en kort van adem. Na de Islas Flotantes gingen we opnieuw de boot in op weg naar Taquile, een van de grotere eilanden op het meer. Na twee uren op de boot kwamen we aan en mochten we meteen naar de top van het eiland wandelen (4100m). Het centrum van het stadje was op zich niet erg speciaal, maar de landbouwvelden, de kleurrijke klederdracht van de lokale mensen en het panoramisch uitzicht op het Titicacameer en andere eilanden waren prachtig. We aten trucha bovenop het eiland met een prachtig uitzicht. Nadien was het tijd om terug te gaan. Na tweeënhalf uur in de boot kwamen we weer aan in Puno. Met ons drieën zijn we nog gaan uiteten in een plaatselijk restaurantje en nadien moesten we (voorlopig) afscheid nemen van Tanja. De kans bestaat wel dat ik haar in Bolivië of Chili nog tegenkom! Nu tijd om de bus te nemen naar Cuzco!